Het bericht waar ik nu al maanden tegenaan hik. Op 19 augustus is onze Marit van huis weg gegaan en niet meer terug gekomen. Dit was niks voor haar. Oh, ze kroop en groef wel vaker een doorgang onder het hekwerk om haar jachtpassie te botvieren in en rond de houtwallen rond ons huis. Dan kwam ze na een paar uur met kapotte ogen en onder het zand weer thuis. Ze was dan in een vossenbouw geweest of achter een ree aangegaan. Ik had hier een enorme hekel aan en had voor mijn verjaardag in juni een teckelparadijs gevraagd. Nou ja, het was dus eigenlijk mijn paradijs omdat de teckels het wel best vonden zo. Er zou dassengaas onder de omheining de grond in gaan en buizen waar ze in konden gaan om in rond te rennen. Er zaten echter nog jonge valken en die moesten eerst op export voordat we konden beginnen. Twee weken voordat we aan dit project begonnen was ze weer onder het hek doorgegraven met haar dochter Aimely en kleindochter Fender op sleeptouw. Zij kwamen gewoon terug en Marit bleef weg deze dag, geen goed teken. Marit was meestal namelijk als eerste terug. Ze werd een dagje ouder en ze bleef vaker binnen en sliep langer dan vroeger. We waren vrij snel ongerust want als ze had gekund zou ze altijd thuis zijn gekomen, al was het op één poot. We hebben alle bouwen afgezocht maar niets gezien of gehoord. Toen onlangs de maïs bij de buren eraf ging kwam er een beverbouw bloot liggen. Waarschijnlijk is Marit daar het gevecht aangegaan en heeft ze die enorme tanden niet overleefd…

Marit was een en al jachtpassie. Ze leefde voor de jacht en samen met Ivo vormde ze een geweldig duo. Iedereen was gecharmeerd van Marit door haar tomeloze inzet en haar intelligentie. Ze was een echte napoleon die de troepen aanstuurde. Trots, wijs, fanatiek en geweldig kundig. Zo zullen we haar herinneren. Gelukkig heeft ze haar passie aan haar kinderen en kleinkinderen doorgegeven en zal ze door deze geweldige bloedlijn en haar enorme temperamentvolle karakter nooit vergeten worden.

Enorm trots op haar 🌿 💔 📯 🌿