Gisteren sinds lange, zeer lange tijd weer op show geweest. Ik wist meteen weer waarom 😜 Het is een noodzakelijk kwaad als fokker en het is elke weer verwondelijk in wat voor wereld je terecht komt. We zitten sinds enkele weken op ringtraining ter voorbereiding en we zijn nog lang niet waar we moeten zijn. Showen is echt een vak apart. Eén keer moet weer de eerste keer zijn en beide pups hebben de kwalificatie zeer goed gehaald. Dat moet natuurlijk beter. We gaan ze dus komende tijd in de drukte dompelen, en overal mee naar toe slepen. Landelijk wonen heeft dus echt zo zijn nadelen.

De reuen vertrekken aankomende week naar de nieuwe eigenaren en de dames zijn jonger en blijven nog een weekje bij ons. Ondertussen krijgt onze Cato een steeds dikker buikje. Vijf weken drachtig is ze nu en nog steeds haar vrolijke zelf en incl. de eetlust van een klein monstertje. Zorro, de papa van haar pups, was ook aanwezig op de show en heeft weer alles gewonnen wat er te winnen viel. We hebben deze knapperd niet voor niks uit gekozen.