Vrijdag was Erin mooi rustig begonnen met ontsluitingsweeën en dat ging lekker de hele nacht door. Om 5.00 braken de vliezen en rond 08.15 kwam de eerste perwee. Ivo en ik dachten allebei; mooie tijd, zijn we rond de middag klaar. Nou, het werd ietsje later. Erin verzette zich tegen de pijn en daarom kwamen de weeën niet goed op gang. Ze heeft dus een pijnstiller gekregen. Toen die eenmaal werkte ging de bevalling soepel, tot de laatste pup. Een dode pup werkt niet mee en dat is altijd zwaar voor de moeder. De pijnstilling was na een paar uur uitgewerkt en dat bevorderde het voortgangsproces niet echt. Na nog wat pijnmedicatie hebben we de laatste pup gelukkig er zelf af kunnen halen en was er geen keizersnede nodig.

Als alles goed gaat is een bevalling een heerlijke rose bubbel om in te zitten. Maar als een bevalling zo lang duurt en je moet veel beslissingen maken voor het welzijn van moeder en pups, dan is het soms wat minder. Gelukkig hebben we een hele fijne dierenarts en een goede vriendin die met fantastisch heeft geholpen 🤗🥰

Drie prachtige pups waar we nu volop van genieten. Erin bewaakt ze of ze van puur goud zijn gemaakt( wat natuurlijk ook zo is 😅 ) ze geeft veel melk en is op en top moeder.